bazen, 

hani pes edersin ya. 

beyaz bayrağı çekersin... 

halin kalmamıştır... 

ağzın yüzün kan içinde kalmamıştır belki ama, 

paramparça olmuştur yüreğin, 

toparlamaya fırsat bulamamışsındır... 

bazen, 

hani durmadan tekmeler seni hayat, 

yerde olmandan fırsat bilerek... 

karnına karnına vurur, 

tam bitti dersin, 

rahatladım;

tekrar başlar, usanmaksızın... 

tam kalkabilecek gücü bulursun, 

aklın sana bir oyun oynar, 

kapaklanırsın yine... 

tam uzanacak bir el görürsün, 

gösterip de vermiyor zaten hayat, 

bir bakmışsın sırtında iki gözün... 

...

anksiyetem dökülüyor yine gözlerimden, 

dudaklarımın arasından çıkamıyor.. 

yumruklarımın içerisinde sıkışmış bağırıyor basbas... 

siz, korkutuyorsunuz beni... 

sonra merhamet gösteriyorsunuz bir tutam, 

ta ki sabrınız dolana kadar... 

ben, usulca bekliyorum ki, 

ardınızdaki özünüzü görebileyim, 

yine sizden korkabileyim...