arabesque...

üşüyorum..
özlüyorum en çok..
sen anlamıyorsun,
anlamamayı seçiyorsun..
ben ağlıyorum,
yağmurlu havanın ardından gelen gökkuşağı gibi,
bir beliriyorsun,
bir kayboluyorsun gözbebeklerimde...

sen gidiyorsun..
ben duruyorum..
sen gittiğini sanıyorsun,
ben sana yeniden aşık oluyorum..
sen, özlemem sanıyorsun,
ben, bir de özlemine aşık oluyorum..

sen, gittiğini sanıyorsun,
ben her gece sana sarılıyorum..
sen, gelmiyorsun,
ben her sabah seninle konuşuyorum..

uykularımın katili oluyorsun,
yine de sana kızamıyorum...
damlalar biriktiriyorsun gözlerimde,
ağzımı açıp tek kelime edemiyorum..
midemde bir sancı,
damarlarımda büyük bir acı oluveriyorsun,
öldüremiyorum,
dokunamıyorum,
konuşamıyorum...

ben yazıyorum... sen okuyamıyorsun... 

özlemin büyük bir volkan olup,
taşıyor göğsümden, durmaksızın...
dikenli tellerle çevrilmiş,
yalandan bir duvar örüyorsun..
ardında seni göremiyorum,
bir vakit sonra...
özlemin kalbimde kabuk bağlıyor,
durmaksızın...
gözyaşlarım sana akmak istiyor,
kelimelerim peşinden gelmek...
ellerim sana tutunmak istiyor,
o duvarı aşmak istiyor tüm bedenim,
kanayacağını bile bile,
durmaksızın...
gözlerim,
kapanmak istemiyor sensiz gecelerde..
ben, hükmetmeye çalışıyorum,
mağlup oluyorum,
durmaksızın...
hüngür hüngür ağlamak geliyor içimden..
hüngür hüngür ağlamak,
nasıl ihtiyacım var...
akmıyor,
birikiyor,
içimde büyük seller yaratıyor,
ben, boğuldukça boğuluyorum...
karaya vurmuş bedenim,
yorgun..
kanıyor...
yanıyor...
yalvarmak istiyorum durmaksızın,
yalvarmak..
"ne olur biraz gözyaşı... 
ne olur biraz merhamet..."