Ah sevgilim...
Adını unutuyorum,
kokunu,
gözlerini,
bakışlarını.
Sesinin tonunu,
nüansını.
Bana nasıl baktığını unutuyorum...
Unutuyorum seni sevgilim.
Ben en çok seni sevdim...

En çok seni sevdim,
kulağımdaki melodiyi anlamlı,
gözümdeki yaşı değerli kıldın.
En çok seni sevdim,
senin kim olduğunu unuturken
seni özleme bahanesiydi dinlediğim o şarkı.
Sen olmasaydın belki de tadı çıkmazdı...

Ah sevgilim...
Ben senin gidişlerini sevdim.
Ardından üzülmeyi,
özlemeyi seni,
bir kadeh şarapla başlayıp,
şişeleri bitirmeyi...

Ah sevgilim.
Sen benim melankoli bağımlılığım için
sadece bir ihtiyaçtın.
Sen beni hep seviyorum sandın...

Ah sevgilim...
adını bilmiyorum...
sadece şu lanet şarkıyı dinlerken,
hissedebildiklerim için;
seni seviyorum...