babasız büyüyen kızlardanım ben..
kendi şefkatinden kopardığında beni, en son hatırladığım şey boynuna atlayıp getirdiği çikolataya sevindiğimdi.
içeride uyandırmaya korktuğum o dev adamdan artık korkmayacak olmamdı.
o güven veren ellerini tutup yürüyemeyecek, bir köpeğin başını okşayamayacak olmamdı.
bir erkeğin şefkatinden, güveninden çok küçükken koparıldım ben.
elini her tuttuğuma güvenmek istedim.
hepsinin gözlerinde şefkati aradım.
bir türlü aynısını bulamadım...
babasız büyüyen kızlar böyledir adam...
onlara bir tutam şefkat vermen gerekir, her gün belli dozda.
elini tutman gerekir yürürken,
bazen sarılman sıkıca.
o herkesten önce koparılmıştır çünkü en çok sevdiği erkeğin ellerinden.
babasız büyüyen kızlar zordur adam...
üstesinden gelemeyeceksen hiç yaklaşma.
hemen bağlanıverir,
göklere çıkartır seni.
sevmek ister, çok sevilmek ister.
çok küçükken kaybetmiştir,
alelade bir oyuncak gibi değil...
işte bu yüzden korkar kaybetmekten,
başka gözlerden sakınmak ister, yerine koyduğu adam gibi olmayacağını bilmek ister...
babasız büyüyen kızlar hep eksiktir adam...
onların hem babası, hem sevgilisi olman gerekir.
yapamayacaksan hiç yaklaşma...
yapamayacaksan 'bir de sen çıkma' adam...
